قم Secrets

قم Secrets

Blog Article

منبع عکس: سایت کویرها و بیابان‌های ایران (عکاس: قربان چاله سرائی)

[۲] قم به دلیل قرارداشتن در مسیر جاده ابریشم از اهمیت ارتباطی برخوردار بوده است. [نیازمند منبع] از منسوبین به این شهر با نسبت قمی یاد می‌شود.[۳] جمعیت شهر قم در سرشماری ۱۳۹۵ش ۱،۲۹۲،۲۸۳ اعلام شده است.[۴] جایگاه

در تاریخ قم، فصلی به ذکر جمعی از فرزندان علی بن ابی‌طالب(ع) مشهور به «‌طالبیه‌» اختصاص دارد که به قم و اطراف آن آمدند و در آنجا سکنا گزیدند.[۶۰] حرم حضرت معصومه

مجموعه مقابر گنبد سبز قم، از سه مقبره متعلق به قرن هشتم هجری قمری تشکیل شده است که معماری منحصر‌به‌فرد آن از جمله ویژگی‌های این عمارات کهن محسوب می‌شود.

در منابع تاریخی و روایی از قم با نام‌های، قمّ،[۹۶] بحر،[۹۷] زهراء،[۹۸] کومه، کم، کمیدان، ممجان، تیمره، کبود دشت، صفرا و ویران‌آباد، کردقباد نیز یاد شده است.[۹۹] عزاداری

کویر غدیر از سمت غرب با ارتفاعات کلوت مانند و از سمت شرق ????? توسط زمین‌های پفکی کویری حدفاصل تا دریاچه نمک مسیله محدود می‌شود.

کتاب تاریخ قم کهن‌ترین اثر موجود درباره قم، کتاب تاریخ قم است که در قرن ۴ قمری نوشته شده است. در کتاب‌های ???? ????? ?????? حدود العالم(منسوب به ابو یوسف پیشاوری)[۱۰۰] ???? ????? ?????? و مسالک الممالک( ابراهیم بن محمد اصطخری)[۱۰۱] از آثار قرن چهارم و کتاب النقض از آثار قرن ششم [۱۰۲] و نزهة القلوب از آثار قرن هشتم توصیف قم آمده است.[۱۰۳]

خ فاطمی- خ حجاب- روبروی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان- سازمان آب

ابوالفدا اسماعیل بن محمد، تقویم ???? ????? ?????? البلدان، بیروت، دارصادر، افست از چاپ پاریس، ۱۸۴۰م.

قیمت بلیت استخر وابسته به نوع استخر، کیفیت استخر، تفریحاتی که در استخر فراهم شده است و همچنین وسعت استخر می‌تواند متفاوت باشد.

به گفته برخی از ایران‌شناسان قم از کهن‌ترین سکونت‌گاه‌ها در فلات ایران بوده است.[۲۶] بیشتر تاریخ‌نگاران سابقه این شهر را به قبل از اسلام برگردانده‌ و از شهر باستانی قم یاد کرده‌اند.[۲۷] در منابع تاریخی نام برخی از حاکمان قم در دوره باستان آمده است.

حوزه علمیه • ??? ?? ?????? جامعة المصطفی العالمیة • جامعة الزهراء • جامعه مدرسین • مرکز مدیریت حوزه‌های علمیه

تیمچه بزرگ قم، دارای بزرگ‌ترین سقف ضربی در سراسر ایران است.

مرعشی، ظهیرالدین، تاریخ طبرستان و رویان و مازندران، تصحیح: عبدالحسین نوایی، تهران، امیرکبیر، ۱۳۳۹.